مرا مادرم كرده نذر حسين

به ذكر حسينم بدادست شير

من از كودكي نوكرش بوده ام

علي كرده من را برايش اجير

مرا فاطمه كرده پابند او

چو در كربلا گفت هل من نصير

شدم چون گداي در او شدند

همه پادشاهان ز دستم فقير

همي ترسم از مال بی حب او

اگرچه بياريد هزاران نظير

اميد شهادت به  راه حسين

كه روزي بگويد به من او بمير

برايش بميرم چو در كربلا

سرش پر شد از بوسة سنگ و تير

فرستاد اهل و عيالش به بند

كه امروز ما را نبيند اسير

براي سرافرازي شيعيان

مي افتد عريان به خاك كوير